Opeens moesten we binnen een week naar Delft. Er was haast bij. Een videoportret om na te laten aan de jonge kinderen. Op locatie. Een studio in de huiskamer bouwen. Want het was niet meer mogelijk naar de studio te komen.
Het maken van een levendige herinnering is onze missie. We wisten niet dat door het maken van een portret van iemand die komt te overlijden de rouwverwerking al eerder start. Dierbaren halen al eerder herinneringen op. De geportretteerde ervaart na het portret meer rust en meer acceptatie van het einde. De partner krijgt tijdens het interview een gesprek met Dennie of Eelco.
Zo werken we onbewust aan rouw tijdens het proces van afscheid. “Ik ben al een week niet buiten geweest”, vertelde de partner bij aankomst. Ik wandelde met haar door het buitengebied van Delft. Het stormde. Twee uur lang een luisterend oor zijn. Dit is voor ons waarde toevoegen aan ons leven en dat van anderen.
