De dood; het treft iedereen. We worden niet allemaal ‘oud’! Zo stonden we met Portretmakers op de inspiratie beurs LATER, rondom afscheid en verlies. We lieten ons videoportret zien. Een nalatenschap dat ik in 2019 bedacht door o.a. de dood van mijn eigen vader en het verlies van enkele jonge vrienden …
Het idee viel me toe tijdens een interview in mijn Ongekend talent Podcast, met de inmiddels overleden jonge moeder Delilah.
Ineens kwam alles samen. Mijn levenswerk: het levend houden van verhalen: die lach, traan en levensles van jouw (ongeneeslijk zieke) ouder, opa, oma of jouw kind.
Een videoportret van Portretmakers draait niet alleen om de video. Het is een uitgebreid traject samen met familie en vrienden! Wat we de afgelopen jaren terug hebben gekregen:
⭐️ Dingen worden ‘uitgesproken’, terwijl dit niet het doel is van het videoportret:
⭐️ Er is meer begrip voor en naar elkaar;
⭐️ Er vindt vergeving plaats;
⭐️ Er wordt veel gelachen en er rolt zo nu en dan een traantje;
⭐️ Alles is gezegd, er is meer berusting ‘om te gaan’ en los te laten;
Uiteindelijk ontvangt de familie een prachtig videoportret, een levensreportage, waarin, door de familie en vrienden aangedragen: anekdotes, foto’s, video’s de leidraad van het gesprek vormen.
Ik voel mij vereerd en ben trots dat het videoportret zo gedragen wordt en dat ik mijzelf gisteren bevond in een warm en divers gezelschap. Denk aan: uitvaartverzorgers over een mooie en persoonlijke uitvaart, een notaris over het (levens)testament, herinneringssieraden, een persoonlijke urn, bloemenbanden en nog veel meer.
Als het je dan toch treft, onverwacht, want we denken vaak dat we allemaal heel oud worden. Is het fijn dat er tegenwoordig zoveel maatwerk mogelijk is.
